Jedi Mind Tricks: "A Vietnam Story"

(Gracias, Íñigo, por esta entrada e a anterior)

Á entrada anterior sobre o rapeiro Tupac Shakur, e insistindo no mesmo, na posibilidade da presencia do relato norteamericano nas letras de rap, incluímo aquí an letra e vídeo de "Uncommon Valor (A Vietnam Story)", do grupo Jedi Mind Tricks. Tivemos dificultades para atopar traduccións das lñetras orixinais, de modo que se alguén se ve con forzas para traducila, que deixe a súa ttraducción nesta entrada en forma de comentario, por favor, ou que diga cal é o enklace adecuado para chegar a ela. Gracias:

Tupac Shakur: "Brenda ten un bebé"

O outron día falabamosb da posibilidade da presencia, solapada ou non, do relato en certas letras de cancións norteamericanos, e poñíamos como posibles exemplos un par de títulos ben coñecidos do inefable Dylan... Imos hoxe co rap, e tiramos das letras do rapeiro non precisamente popuco coñecido Tupac Shakur. Remitímoste a este enlace se queres ver máis letras das súas obras, en inglés ou castelán, pero aquí e a modo de exemplo ofrecemos a versión en castelán de "Brenda´s got a baby", debida a un tal Wayuka, polo que os erros de traducción (e os acertos), así como as faltas de ortografía, hai que apuntalas á súa conta. Aí vai:

Escuché que Brenda tiene un bebé/bueno, Brenda es poco inteligente/es una maldita pena/pues la niña escasamente puede pronunciar su nombre.../(Otro rapero)-Ése no es nuestro problema, es problema de la familia de Brenda.../(2pac)Pues déjame mostrarte como esto afecta a toda nuestra comunidad:/resulta que Brenda nunca conoció a su madre/y su padre era un reciclador al cual se entregó en brazos/es triste/porque apuesto que Brenda ni siquiera sabe/que sólo porque estés en el ghetto,/no quiere decir que no puedas crecer.../Pero ése es mi pensar, es mi propio Apocalipsis/hacer lo que sea necesario para resistir la tentación.../Luego Brenda tuvo un novio/y el novio era su primo, así que veamos como termina todo:/ella trataba de ocultar el embarazo a su familia/a quienes en realidad no les importaba/ni les daba nada, así ella fuera a tener una manada de hijos.../Y cuando llegaba el cheque ya tenían en qué gastarlo./Ahora el vientre de Brenda está creciendo./Pero nadie parece notar ningún cambio en su figura/tiene doce años y va a tener un bebé/enamorada de un irrespetuoso a quien sólo le interesa/el sexo y está loco/y aunque ella piensa que él estará con ella por siempre/y sueña con un mundo donde estén ellos dos juntos/sin embargo/él la dejó y ella tuvo su bebé sola,/lo tuvo en el piso de un baño y sin saberlo/no supo qué botar ni qué conservar.../Envolvió al bebé y lo arrojó al cesto de la basura./Creo que ella pensó que podría escapar.../Que no escucharía su llanto/y ni siquiera notó que el bebé tenía sus mismos ojos.../Ahora el bebé está en la basura, sufriendo.../Su mami no puede ayudarlo, pero duele oírlo quejarse,/Brenda quiere huir/y su mami dice que le está haciendo perder dinero/y los trabajadores sociales van todos los días,/ahora Brenda debe buscar su propio camino/no puede ir donde su familia, no la dejarán quedarse/sin dinero no hay niñera y no podrá conseguir empleo./Así que trató de vender droga, pero terminó siendo estafada,/¿y ahora qué? Ya no hay nada más que vender./Así que ella ve en el sexo, la forma para escapar de ese infierno.../Y así logra pagar la renta, o sea que no se puede quejar./Una prostituta fue hallada asesinada, y se llamaba Brenda./Ella tiene un bebé..../Coro:¿Sabias que ella tiene un bebé?...

Reunión VI (8.6.09): driving in your car...

Onte tivemos a reunión sobre o conto de Tobias Wolff. Certamente non cremos que sexa o seu mellor conto, pero si que, dadas as nosas circunstancias, era uin dos que podían adaptarse mellor ao noso club (ou non).
¿Cal era en realidade o tema deste conto...? Ben, o propio TW recoñece nesa entrevista da que falabamos nas anteriores entradas que tarda sobre seis semanas en terminar un conto, e que a mitade dese tempo é o que necesita para saber... de que trata ese relato en realidade. De modo que non sexamos demasiado esixentes con nós mesmos: pode levarnos un certo tempo, ¿non? E iso supoñendo que no relato exista iso que damos en chamar "o tema", pois xa Luisfer Romero advertíanos sobre tal cousa, se o buscado é unha mensaxe ou crimen parecido...
As cuestións debatidas nesta reunión foron as esperadas: ¿traiciona Gilbert ao seu amigo, ou non se pode falar exactamentre de traición?; ¿por que ese extraño final co do cambio da cor da pintura, de branca a vermella, nada menos?, ¿é normal que Rafe se vaia co seu papi a Canadá a pescar en Agosto, cando leva coa súa noiva só dous meses e en breve deberá ir a Yale, á universidade, ou indica falta de interese, consciente ou inconscientemente?; coa frase do comezo do conto, ¿quéresenos dicir que hai ou pode haber unha xustificación para o que Gilbert pensa facer sen dúbida?; ¿ten o relato un final tan aberto como algúns pretenden, ou está bastante claro o que vai suceder a continuación?; ¿pretende dicirnos TW que non hai libre albedrío, e que somos dirixidos polo desexo máis alá das nosas pretensións racionalizadoras?; ¿ou pretende dicir que unha persoa namorada débese ao seu sentuimento, á súa propia verdade (en todo caso compartida pola outra persoa implicada) e non debe -"non debe"- atender a outra lóxica, porque sería traicionar á persoa amada e a si mismo?; ¿TW soamente quere contar algo para que o lector pase o rato e cdarlle tantas voltas é perder o tempo, e mellor será para todos cambiar de conversación?; ¿uh...?
Pese ás protestas de S., sempre tan crítico, a verdade é que TW distingue sete fragmentos no relato, e no quinto Gilbert aparece completamente so, falando consigo mesmo, como quen di, e aí probablemente dase o momento clave ou un dos fundamentais do relato, cando Gilbert pensa sobre a traición, etc. (lembremos o parágrafo co que termina ese quinto fragmento). Un tende a pensar -¡en fin...!- que Gilbert, no seu namoramento, sufre un proceso de desenmascaramento: a súa máscara vai caendo pouco a pouco en tanto a súa relación con ela progresa: cae a súa pátina de finxido cinismo, cae a da súa suposta seguridade cara ao seu futuro na universidade, cae a da súa crenza nunha honestidade interior por debaixo do seu xogo de escepticismo moral, cae a fortaleza -outra vez suposta- das boas razóns e principios ante a forza do que sinte e quere con toda a súa alma... Vale. Moi ben. Pero, ¿traiciona ao seu amigo si ou non, a pesar de todio iso? ¿Traiciónase a si mesmo...? ¿Ou será máis ben que Gilbert é precisamente agora, e non antes, unha persoa dunha limpa e brillante sinceridade e honestidade...? ¿E desde onde hai que ver esta actitude ou estas actitudes? ¿Desde onde...?
(A todo isto, ¿non estaremos cargando sobre Gilbert todo o peso da situación, olvidadndo a de ela -¿ambigua?, ¿pasiva en exceso...?- e a de Rafe -¿ti iríaste a pescar con papi nunha situación como a súa?, ¿por que o seu papi ten ese interese por levalo fóra do país, e por que el acepta con toda naturalidade, como pode un ver na escena na que prepara a súa maleta?-. Pode que esteamos demasiado dirixidos neste punto polo feito de que o narrador, que non é Gilbert pero ás veces parece selo, conta a historia desde a perspectiva deste...).
"Driving in your car..."

Vídeo deste chico

Tobias Wolff é fundamentalmente un escritor de "shot stories", certamente, pero ten tamén a sú vertente como novelista. En concreto, en Vida de este chico, como en outras obras del, atopamos un rrealato novelado dunha época da súa propia vida (neste caso, a infancia e a adolñescencia coa súa nai, divorciada e buscando traballo en diferentes puntos dos EstadosnUnidos).
O libro, que é moi bo, tivo no seu día unha coñecida versión cinematográfica, se ben parece que non moi conseguida e que queda por debaixo da "novela" (más ben, relato autobiográfico novelado). Ecco...

Contar cantando...

Falabamos na anterior entrada da posibilidade da existencia dun híbrido entre o conto (relato) e o canto (poema), tal e como xa viron Tess Gallagher e Ray Carver...
Imos agora un pouco máis alá, sen abandonar o mapa norteamericano: Bob Dylan (perdón: negámonos a presentalo: porque soe morder, máis que nada).
Recurrimos a un par de cancións (¿cancións-relatos...?) das máis (re)coñecidas:
Da primeira, "Like a rolling stone", foron xa ditas tantas cousas... Unha das máis curiosas é que Dylan ao compoñela pensaba en... ¡Brian Jones! Entre Dylan e o autodestructivo Jones -que morreu na casa de Winie the Pooh, mira ti, el, o primeiro en abandonar das famosas catro jotas dos anos sesenta e comezo dos setenta: Jones, Jimmy Hendrix, Janis Joplin e Jim Morrison- existía unha estreita amizade baseada na mutua admiración -tamén os Beatles sentían tal admiración polo olvidado Jones- e cultivada en gran medida telefonicamente...
Da segunda, "All along the watchtower", tamén hai numerosas interpretacións para dar e tomar. ¡Ata hai alguén por aí que chegou a relacionala coa Caverna de Platón!, ou coa mesmésema Biblia... En fin...
Presentamos dúas versións que se saen do trillado. De "Like a rolling stone", unha cos Stones e Dylan xuntos no escenario, e Dylan... ¡sorrindo! (e incluso mira ao público, e tal), pero é que era difícil non facelo ante o histrión número un do circo do rock´n´roll (atención ao solo de harmónica de MJ: o mundo tende a ignoralo, pero é un gran, gran harmonicista). De "All along...", a coñecida versión de Hendrix, que por certo aparece na película "Una historia del Bronx".


Aquí tedes enlaces para poder ler as letras destas composicións: "Like a rolling stone" en inglés; en castelán, e esperemos que correctamente traducida; letra en inglés de "All along..."; e agora en castelán, e a ver se hai sorte coa traducción...

Carver na sala escura

No ano 1993, o cineasta norteamericano Robert Altman filma a película "Short cuts" ("Vidas cruzadas", na versión en castelán), na que é reesponsable non só da dirección, senón tamén , xunto con F. Barthydt, do guión, que está baseado nun conxunto de historia cortas de Carver, en principio independentes unhas das outras.
O éxito da película trouxo consigo unha posterior edición doutro libro de Carver, que contiña as historias orixinais escollidas por Altman e Barthydt, a modo de antoloxía ou cousa parecida. Tamén foi publicado en castelán, e aínda é posible atopalo...

"Reflections in a golden eye"