Reunímonos finalmente o xoves, dous de Abril. Tíñamos en principio tres contos de EH dos que falar, pero acabamos centrándonos no segundo dos escollidos, "Cat in the rain", que incluso limos enteiro en voz alta dada a súa brevedade. A medida que avanzábamos , íamos comentando o texto, as súas expresións, as numerosas imaxes utilizadas polo autor, os xiros, os posibles sentidos... Lamentablemente os outros dous contos a penas foron tratados, pero sempre cabe a posibilidade de que alguén se anime a escribir algo neste blog... (¡Ar!).Para o que si houbo tempo foi para que aparecera de novo entre nós o monstro de que-quere-decir-este-señor-con -estes-contos-tan-raros... Un dos presentes -é unha forma de falar- improvisou algo parecido a un conto, por así chamalo, co fin de espantar a esa besta que pretende que acudamos á páxina tal do periódico para atopar a solución a non sei que estraño xeroglífico, que en realidade non hai (nin falta que fai: ¿quen quere un relato desa natureza nun sitio como éste, mh?): Unha persoa colle por enésima vez o bus para facer o tedioso traxecto ata Betanzos -un exótico lugar como calquera outro-. Cando case é o momento da saída, sube con presas alguén, que finalmente senta xunto á outra persoa. Sen pretendelo ningunha das dúas, nace pouco a pouco unha conversación... Ao chegar a Betanzos todo o mundo baixa e as dúas persoas a penas se despiden. Pasan un, dous días, tres, e a persoa do comezo desta historia non pode olvidar á outra, ás súas palabras, o que dixo de tal ou cal cousa. O seu interese vai en aumento. Sinte a necesidade de volver a atopala, e pregúntase se a outra sentirá outro tanto. En calquera caso, "algo" lle chama, algo que non sabe definir, pero algo tan intenso... como ambiguo.
Vale. Supoñamos que esa persoa escribe, e quere expresar todo iso: a ambigüidade, a intensidade, a atracción non sabe moi ben de que... ¿Todo iso ten interese? ¿Ocurre ás veces? ¿Atrae? ¿Di algo sobre a vida, as persoas, as relacións humanas...? Se non se trata de resolver no relato quen foi o asasino de Tal, ou onde está o tesouro de Cal, ou como fará Tal para casarse con Cal, ¿renunciamos a contar a viaxe? E se a contamos, ¿de que xeito, con que palabras, con que imaxes, querendo transmitir que? ¿Un xeroglífico de periódico, deses que ante unha pregunta ben concreta dan "a resposta" correcta e concreta? ¿Desde cando é así a viaxe en bus ata Betanzos, mh...?
Supoñemos que leiches a cita de Tobias Wolff na parte superior dereita deste blog. Este escritor, nun conto titulado "A alegría do soldado", publicado no libro "De regreso al mundo" ,
fai dicir ao seu protagonista que a súa mellor época foi na guerra de Vietnam: "Entonces no lo sabíamos -dijo Hooper-. Solíamos hablar de que cuando regresáramos al mundo íbamos a hacer esto y lo otro. De regreso al mundo íbamos a transformarlo. Pero desde entonces no ha habido más que confusión." (Este conto foi recentemente reeditado no último libro de Wolff, xunto con outros moitos).
Confusión... ¿Confusión...?
No hay comentarios:
Publicar un comentario