A entrevista en cuestión

Falabamos o outro día -primeira entrada dedicada a Tobias Wolff, ao final- dunha entrevista con Wolff das moitas existentes na rede (ou "na nube", como xa se escoita). Está en inglés e titúlase "The Salon Interview. Tobias Wolff", e ten dúas páxinas, con posibilidade de traducción automática (é dicir, traumática) ao castelán. A entrevista non ten desperdicio, desde logo, e o autor vai deixando caer perla tras perla. Así que podemos agora destacar ou comenatar algunha que outra, animándovos a lela completa pola vosa conta...

• Cabe destacar xa de entrada o gran concepto que ten, como o xa desaparecido amigo seu Ray Carver, e o tamén amigo e vivo e ben vivo, Richard Ford, o gran concepto, dicíamos, dos contos de Chéjov, de quen recorda un extraordinario relato cuxo título non di: "Gusev" (1890). Este conto non acaba de aparecer na rede senón en inglés (pero con traducción automática-traumática ao castelán, se queres: preme aquí ou acá, respectivamente). O fragmento do que fala TW son os seis derradeiros parágrafos desta versión en inglés, e os mesmos na súa pésima traducción ao castelán (na edición de ed. Aguilar non chega a páxina e media).
• Tamén chama a atención, e moito -se ben non é o primeiro en decilo-, que relacione o espírito do conto máis ben co do poema que co da novela...
• Ou o que di sobre a dificultade que moita xente atopa na lectura de contos fronte á lectura de novelas (sendo como son máis extensas): tales persoas non len contos polo mesmo que non len poemas. Os relatos cortos dos grandes escritores (Maupasant, Chéjov, Carver, Alice Munro,...) non posúen finais "claros", non o din "todo", piden unha certa "implicación" por parte dun lector "activo". Eses lectores queren o "peche" que acostuman atopar nas novelas que len (un engade: dun certo tipo de novelas, ou talvez de historias vistas cada día en certos films ou telefilms).
• O propio TW recoñece que lévalle dúas ou tres semanas saber de qué trata en realidade o novo conto que estea a escribir (rematalo, o dobre). Significativo, ¿non?
• Tamén chega a dicir que as persoas tendemos a pensar a nosa vida episodicamente, de modo fragmentario, como se foran relatos cortos, polo que no a pensamos segundo a expresión narrativa típica da novela. Iso incita á reflexión... Pero é que engade algo máis, que pode explicar por que hai tantos escritores estadounidenses de "shot stories": relaciona un certo sedentarismo da xente en Inglatera co éxito alí da novela, e o costume dunha gran maioría da poboación estadounidense a desprzarse moi a miúdo co éxito do realto corto en EE UU. Interesante idea...
  

O dito. Unha entrevista chea de pistas para mellor comprender a un dos mellores escritores de contos norteamericanos da actualidade. Non tan famoso como Carver ou Ford. Quen sabe por que; haberá que preguntalo a algún gurú do mundo editorial, sexa mundial, sexa español. Misterios...